Genelkurmay'ın sitesinde ''Atatürk Köşesi'' başlığı altında yer alan linke tıklandığında Atatürkle ilgili bilgilerin olduğu internet sitesi açılıyor.
Sitede Atatürk'ün fiziki görünümüne ait bilgiler de yer alıyor. Atatürk'ün boyunun 1.68 olduğu iddia ediliyordu. Fakat sitede Atatürk'ün boyunun 1.74 olduğu, kilosunun 74-76 olduğu ve ayakkabı numarasının da 42 olduğu belirtiliyor.
Sitede yer alan bir bölüm de Ata'ya ait kişisel eşyaların fotoğrafları. Giysileri, yazı takımları, saatleri ve fotoğraflarının yer aldığı sayfada her bir resmin altında bilgi notu da bulunuyor.
Sitede Atatürk'le ilgili çok da bilinmeyen bilgiler de var.
İŞTE ONLARDAN BİRİ:
İŞTE BEN ANADOLU ZAFERİNİ BUNLARLA KAZANDIM
Cumhuriyet’in onuncu yıl dönümünde ATATÜRK, resmî baloların verildiği yerlere uğradıktan sonra, Halk Evini de ziyaret eder. Orada efelerin coşku içinde eğlendiklerini görür, son derece duygulanır Çankaya’ya döndükten sonra “Efeleri buraya getiriniz.” diye emir verir.
Bir süre sonra gelen efeleri odasında oturtur. Birlikte eğlenmeye başlarlar. Efeler büsbütün coşup coştururlar. ATATÜRK eğlencenin en coşkulu bir anında, efelerden birine sorar:
-Efe sen benim için ne yapabilirsin?
-Her şey...
-Meselâ...
Bu yanıt üzerine, tüm dikkatler ATATÜRK’e çevrilir. Ne söyleyeceğini, ne yapacağını merak ediyorlar. ATATÜRK bakışlarını bir kez çevredekiler üzerinde gezdirdikten sonra Efeye:
-Efe, sözünde samimî misin? diyor.
-Emir sizindir ATA’m...
ATATÜRK elini dizine vuruyor.
-Koy başını şuraya...
Efe, hemen başını ATA’nın dizine koydu. Koyar koymaz şakağında soğuk bir temas duydu. Bu ATATÜRK’ün şakağına dayadığı tabanca namlusunun soğukluğuydu.
Efe, ATA’sı için gerçekten seve seve canını verebilirdi. Fakat ATA’sı cana kıyacak mıydı?
Bütün yüzlerin rengi solmuş, heyecan son haddine varmıştı. Nefes almaya korkuyorlardı. Gözler ATATÜRK'ün elindeydi. Tabanca Efenin şakağına dayanmıştı. ATATÜRK bir saniye bile tutmayan bir zaman içinde, göz ile fark edilmeyecek bir hızla, tabancasının namlusunu şakağının yanından, iki santim kadar kaydırarak tetiği çekiyor.
Derin sessizliği yırtan korkunç bir tabanca sesi... Hazır bulunanların hepsinin rengi, kül rengini almıştır.
Fakat Efenin başı hâlâ ATA’nın dizindedir. En ufak bir kıpırdanma yoktur. ATATÜRK, Efenin başını dizlerinden kaldırır, temiz alnını dudaklarına götürerek öper.
Hâlâ biraz önceki havanın etkisinden kurtulamayanlara:
-İşte ben Anadolu zaferini, bunlarla ve böyle canlarını esirgemeyenlerle kazandım, diyor